آسیب‌اجتماعی اصطلاحی در حوزه علوم اجتماعی است. این اصطلاح با توجه به خاستگاه آن، یعنی جامعه‌شناسی رایج، نظام مفهومی خاصی دارد و دایره مصادیق آن نیز با توجه به همین نظام مفهومی تعیین می‌شود. ویژگی بسیار مهم تعریف رایج از این اصطلاح در جامعه‌شناسی رایج، نسبیت حداکثری در تعیین شاخص اثبات آسیب است؛ تا جایی که آن‌چه در یک جامعه آسیب‌اجتماعی شناخته می‌شود، در جامعه دیگر، یا در همان جامعه و در زمانی دیگر، آسیب نباشد و حتی به‌عنوان یک هنجار یا قانون پذیرفته شود. این ویژگی و برخی ویژگی‌های دیگر در تعریف رایج از این اصطلاح، با مبانی اسلامی در ترسیم وضعیت مطلوب جامعه و مخاطرات آن تعارضاتی دارد. به همین منظور، در این تحقیق به بررسی مفهوم‌شناختی آسیب‌اجتماعی در رویکرد اسلامی می‌پردازیم و با مقابله تعریف رایج به مبانی اسلامی، ملاحظات عمده را لحاظ کرده و به تعریف متناسب با این مبانی می‌رسیم. براساس این مساله، سوال اصلی پژوهش حاضر این است که مفهوم آسیب‌اجتماعی در رویکرد اسلامی به جامعه انسانی و الگوی مطلوب آن چه عناصر مقومی دارد؟ روش جمع‌آوری داده‌ها به صورت کتاب‌خانه‌ای رویکرد پژوهش تحلیل و تطبیق است. مطالعات نشان می‌دهد که اجرای نظام قوانین و هنجارهای اجتماعی و مصونیت جامعه از آسیب‌ها، لوازمی دارد که اهم آن از تدوین نظام قوانین و هنجارها براساس موازین فطری و هماهنگی با آن، توسعه اخلاق مبتنی بر ایمان توحیدی در چارچوب تعلیم و تربیت (به عنوان عامل بازدارنده درون‌جوش) و حاکمیت نظام ناظرت عمومی در قالب امر به معروف و نهی از منکر می‌باشد.
بدون دیدگاه